زخم قرنیه یا خراش قرنیه

خراشیدگی قرنیه یا زخم قرنیه زمانی اتفاق می افتد که شما خراشی بر روی سطح پنجره ی شفاف چشم خود داشته باشید که به نام قرنیه می شناسیم. این مشکل چشمی می تواند به این خاطر تعدادی عصب که در قرنیه وجود دارند، با درد همراه باشد. درباره ی زخم قرنیه یا خراش قرنیه و نشانه های آن در این مقاله بیشتر بدانید.

علائم و نشانه ها زخم قرنیه

اگر شما دچار زخم قرنیه یا خراش قرنیه شده اید، ممکن است که نشانه ها و علائم زیر را تجربه کرده باشید:

• درد چشم
• تورم
• چشمان قرمز
• چشمان اشک آلود
• حساس شدن به نور
• ترشحات چشم
• مشکل در دید

هم چنین ممکن است این علائم و نشانه ها در طی زمان بد و بدتر شوند.

عوارض زخم قرنیه

اگر خراشیدگی قرنیه بر روی قرنیه شما درمان نشود ممکن است بدتر شود، که باعث تورم بیشتر، عفونت و به احتمال زیاد آسیب دائمی به چشمان و بینایی شما شود.

سندروم زخم راجعه قرنیه

سندروم خراش راجعه قرنیه زمانی اتفاق می افتد که لایه قرنیه التیام پیدا کند اما کاملا به حدقه چشم نچسبد که این مسئله باعث می شود که این لایه از پوست قرنیه به پلک ها بچسبد و زمانی که چشم ها باز هستند پاره شود. درمانی که برای این مسئله پیشنهاد می شود شامل استفاده از پمادهای روان کننده چشم برای مدت طولانی می باشد و شاید جراحی به کمک لیزر.

چگونگی کارکرد چشم: قرنیه

چهار بخش اصلی در چشم وجود دارند که به عملکرد آن کمک می کنند:

•           قرنیه و عدسی که موجب تمرکز نور بر روی شبکیه چشم می شوند. زمانی که قرنیه دچار خراش می شود این خراش می تواند بر روی کیفیت دید شما تاثیر بگذارد.
•           شبکیه چشم لایه ای است که بافتی حساس به نور و رنگ دارد که در پشت چشم قرار دارد. شبکیه چشم نور را تبدیل به سیگنال های الکتریکی می کند.
•           عصب بینایی سیگنال های الکتریکی را به مغز می رسانند، جایی که این سیگنال ها به تصویر ترجمه می شوند.

چه عواملی باعث ایجاد زخم قرنیه می شوند؟

زخم قرنیه معمولا حاصل یک خراش بر روی سطح چشم است.

خراش ها بر روی قرنیه

دلایل متداول ایجاد خراش می توانند شامل :

• ناخن دست
• شاخه های کوتاه
• برس های مو
• ذرات گرد و غبار
• اجسام خارجی کوچک

اگر شما زمان زیادی را در خارج از منزل به سر می برید یا به طور مرتب از آرایش چشم استفاده می کنید، شما در خطر بیشتری برای زخم قرنیه قرار دارید.

چگونگی تشخیص زخم قرنیه

خراش قرنیه معمولا توسط یک متخصص چشم که به قرنیه شما از طریق میکروسکوپ نگاه می کند تشخیص داده می شود. گاهی اوقات از بی حسی استفاده می شود تا ناراحتی چشم را در طی معاینه قابل تحمل کنند و از رنگ کردن برای برجسته کردن زخم قرنیه استفاده می شود.

معاینات چشمی

بسیار مهم است که هر دو سال یکبار چشمان خود را تحت معاینه قرار دهید مگر اینکه متخصص چشم یا پزشک شما توصیه ی دیگری به شما کرده باشد. معاینات چشمی معمولا در حدود نیم ساعت به طول می انجامد که در طی این معاینات بینایی و سلامت چشمان شما تحت آزمایش قرار می گیرد. از شما در مورد سوابق پزشکی سوال می شود و همین طور در مورد علائم و نشانه های احتمالی در دید، اینکه از چه زمانی این علائم را داشته اید و شدت آنها به چه میزان است. ممکن است در مورد نحوه ی تغذیه، روش زندگی یا لایف استایلتان سوالاتی مطرح شود و داروهایی که مصرف می کنید نیز مهم هستند.

تست بینایی به این صورت است که متخصص چشم دقت دید شما را می سنجد و دید شما را در فواصل نزدیک دور و میانه اندازه گیری میکند که این تست معمولا به کمک چارت اسنلن گرفته می شود که در آن هر ردیف از حروف کوچک و کوچک تر می شوند. دید شما اگر از عدسی اصلاحی استفاده می کنید ممکن است با و بدون آنها اندازه گیری شود.

چگونگی درمان زخم قرنیه

خراشیدگی یا زخم قرنیه می تواند گاهی اوقات بدون هیچ درمانی برطرف شود. در طی 48 ساعت با اینحال اگر درمان نشد درمان های بعدی نیاز است :

آنتی بیوتیک ها

ممکن است پزشک برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند که معمولا به صورت پماد هستند و همین طور باید از پد چشم استفاده کنید که چشم بسته بماند. ممکن است دو تا سه روز برای التیام زمان نیاز باشد. پزشک شما یا متخصص چشم شما به شما خواهد گفت که تا چه مدتی نیاز به استفاده از آنتی بیوتیک ها را دارید.

روان کننده ها

متخصص چشم یا پزشک شما ممکن است برای شما روان کننده ی چشم تجویز کند که در طول خواب از آن استفاده کنید، تا به شما کمک کند که از اصطحکاک بین پلک و قرنیه جلوگیری کنید و از چسبیدن آنها بهم و پاره شدن قرنیه جلوگیری کنید.

سیکلوپنتولات

سیکلوپنتولات قطره چشمی است که از آماس مردمک جلوگیری می کند و درد را کاهش می دهد، باینحال ممکن است باعث تاری دید شود.

مراقبت خانگی

زمانی که در خانه مراقب چشمان خود هستید، به یاد داشته باشید که:

• از لمس و مالیدن چشم آسیب دیده خودداری کنید
• چشم بند خود را تا زمانی که دکتر تجویز کرده است برندارید
• از رانندگی یا کار کردن با ماشین ها خودداری کنید
• از مسکن های بدون نسخه مثل پاراستامول در صورت نیاز استفاده کنید.