همه چیز در مورد تنبلی چشم یا آمبلیوپی

آمبلیوپی را معمولا به نام تنبلی چشم می شناسند که بیشتر در کودکان اتفاق می افتد و بسیار آسان درمان می شود. با این وجود اگر تنبلی چشم درمان نشود می تواند تاثیری دائمی بر دید بگذارد. تنبلی چشم معمولا از سن چهار سالگی شروع به پیشرفت می کند. آمبلیوپلی زمانی اتفاق می افتد که میزان نور ورودی به یکی از چشم ها کمتر شود که ضعیف بودن یک چشم نسبت به دیگری منجر به اتفاقات متعددی می شود. در طی زمان، ممکن است مغز تصاویری که از چشم ضعیف دریافت می کند را نادیده بگیرد و فقط تصاویر حاصل از چشم قوی را دریافت کند.

چرا تنبلی چشم اتفاق می افتد؟

تنبلی چشم حاصل مشکلات دیگری است که بر دید تاثیر می گذارند :

انحراف چشم یا استرابیسموس: در این مشکل چشمی، ماهیچه های چشم دچار مشکل می شوند که منجر به هم تراز نبودن چشم ها می شود.

نزدیک بینی یا دوربینی شدید: ناتوانی در یک چشم برای درست فوکوس کردن موجب می شود که چشم قوی تر فشار بیشتری را متحمل شود و چشم دیگر تنبل شود.

آب مروارید مادرزادی: معمولا در زمان تولد وجود دارد. آب مروارید مادرزادی در یک چشم ممکن است موجب شود که دید کودک با یک چشم مه آلود باشد و چشم سالم مجبور به کار بیشتر شود.

چگونه از تنبلی چشم آگاه شویم

هیچ نشانه ی مشخصی برای تنبلی چشم وجود ندارد اما کودکان با چشم به اصطلاح تنبل خود دیدی تار را تجربه می کنند. والدین باید توجه کنند که آیا فرزندشان برای دیدن اجسام دور سر خود را در زاویه های خاصی قرار می دهد یا خیر. کودکان ممکن است به صورت زیاد یک چشم را بپوشانند یا عادت تنگ کردن چشم های خود را پیدا کنند.

درمان تنبلی چشم

تنبلی چشم معمولا بسیار ساده درمان می شود اما نیاز به زمان دارد. اگر درمان نشده باقی بماند دید می تواند به صورت دائم تحت تاثیر قرار بگیرد. آمبلیوپلی می تواند از سن پنج یا شش سالگی تشخیص داده شود و مشکلات وابسته به آن نیز باید درمان شوند. به عنوان مثال عینک طبی می تواند فوکوس چشم ضعیف تر را تصحیح کند. چشم قوی تر ممکن است برای مدتی با یک چشم بند پوشانده شود تا چشم ضعیف تر قوی شود. اگر به تنبلی چشم کودکتان مشکوک هستید حتما با چشم پزشک ملاقات کنید.